Geloof versus gehoorzaamheid

Vroeger als atheïst zag ik geloof als ‘niet zeker weten’. Mensen die geloven vond ik zwak. Ik vond het als een opvulling van hun gebrek aan zelfvertrouwen. Maar ik realiseerde mij niet dat bijvoorbeeld wetenschap ook een geloof is. Ik maakte de connectie met het woordje geloof alleen aan religie. Nu zie ik dat anders. Nu zie ik geloof als ‘voor 100% als waar aannemen en als levensprincipe aanschouwen; eigen maken’. Dat kun je met wetenschap doen, maar ook met religie. En natuurlijk ga ik verder met mijn visie over geloof in religie en in dit geval ook versus gehoorzaamheid.

Ik leg uit. Hoe kun je zeggen; “dit is mijn geloof” als je er zelf niet 100% achter staat? Maar voor mij is het wel zo, dat als ik ergens 100% achter sta, ik ook moet weten waar ik achter sta. Ik zou op onderzoek uit moeten gaan en de woorden die tot mij komen in mij op moeten nemen. En als deze woorden overeenkomen met mijn liefde, hetzij ik mijn liefde aanpas aan deze woorden of dat deze woorden mij vertellen wat liefde is, wat ik dan ook aanneem, pas dan kan ik volmondig zeggen; ‘ik geloof in hetgeen wat ik hoor of lees’. Vanuit dit geloof kan ik dan verder ontwikkelen en handelen. Vanuit dit handelen volgt automatisch ‘gehoorzaam zijn aan dit geloof’.

Ouders willen graag dat hun kinderen gehoorzaam zijn. Laten we eens een ideale situatie schetsen waarin een zoon alle huisregels van de ouders opvolgt. Maar wat zou een vader nog meer willen? Juist, dat zijn zoon hem opvolgt en in zijn voetsporen treedt, zijn taken overneemt; letterlijk een erfgenaam kunnen zijn. Maar als zijn zoon hem niet opvolgt, is de zoon dan ongehoorzaam? Nee, dat niet. De zoon gehoorzaamd immers wel alle huisregels, alleen is het voor de vader spijtig dat deze zoon hem niet opvolgt, niet in zijn voetsporen treedt en de zoon hierdoor ook geen deelname heeft aan de volledige erfenis!  Daarvoor is namelijk liefde nodig van de zoon, inzicht in liefde voor de gegeven huisregels als zijnde de enige ware weg, om vanuit deze liefde de weg te bewandelen die hem gegeven is te bewandelen. Want  als je deze liefde niet hebt, kies je voor je eigen liefde en eigen pad, ondanks dat je alle huisregels volgt! Stel dat deze zoon niet gehoorzaam is in de gegeven huisregels, maar uiteindelijk toch zijn vader opvolgt, omdat hij ingezien heeft dat de weg van zijn vader toch een betere, volmaaktere weg is dan die van zichzelf. Zou zijn vader boos op deze zoon zijn vanwege de eerdere ongehoorzaamheid, of vreugde hebben dat zijn zoon hem alsnog opvolgt? Juist, de vader zou uitermate verheugd zijn en zal de zoon alles uitleggen wat te doen om hem succesvol te laten opvolgen. Wat moet de zoon dan vervolgens doen? Juist, gehoorzaam zijn…..

In deze 2 voorbeelden zie je al dat gehoorzaamheid niet boven alles staat, maar geloof wel en vanuit geloof weer gehoorzaamheid. Ik vind daarom geloof en gehoorzaamheid niet hetzelfde. In geloof handel je wat je geloof zegt hoe te handelen. In gehoorzaamheid niet! Je kunt rustig gehoorzaam zijn aan woorden, zonder dat je deze woorden aanneemt. Maar je kunt niet eerder oprecht gehoorzaam zijn aan woorden, als je niet in eerste instantie het geloof in deze woorden hebt en door dit geloof deze woorden ook eigen maakt. Pas dan kan er oprechte gehoorzaamheid zijn. En dat is liefde! Je gehoorzaamd uit geloof, niet uit wet/moeten, zoals je als kind zijnde eerst je ouders moet gehoorzamen! Je kunt niet verwachten van een kind dat deze begrijpt waarom deze moet gehoorzamen. Als volwassen zijnde wel en dan komt ook liefde als belangrijk punt naar voren en vanuit deze liefde geloof ( geloof is liefde ) en vanuit deze geloof en liefde gehoorzaamheid. Stel dat je buiten bent en je treft iemand op straat aan die zijn geloof/liefde uitspreekt, maar deze uitspraken komen niet overeen met jouw geloof/liefde. Ga je dan verder luisteren naar deze persoon? Nee, dat doe je niet. Volg je deze persoon? Nee, dat doe je niet. Geloof je deze persoon? Nee, dat doe je niet. Gehoorzaam je deze persoon oprecht? Nee, natuurlijk niet! Ook al is een gedeelte van deze persoon ’s woorden wel overeenkomend, toch gehoorzaam je niet aan deze persoon in oprechtheid, omdat de rest niet overeenkomend is. Een geloof/liefde is iemand zijn/haar basis, zijn/haar fundament. Een persoon is alleen maar volledig gehoorzaam aan zijn/haar eigen fundament, die voor die persoon 100% is. Een woord die anders vertelt dan deze fundament, is voor deze persoon per definitie vals in zijn geheel!

Nu is de reden waarom ik dit aanhaal natuurlijk weer niet uit de lucht gegrepen. Waar ik al vaker en eerder discussies gezien heb over de Apostel Sha’ul ( Paulus ) zijn woorden, zo ook onlangs weer. In zijn dagen al moest hij zich verantwoorden voor zijn woorden, want die zouden averechts zijn aan de Torah. Nu nog steeds.

Ik ben hier al een tijdje mee bezig en heb veel geschreven hierover, maar al het geschreven heb ik ook gedeeltelijk weer verwijderd, want het werd te langdradig, ik wilde teveel vertellen en daardoor mistte het de kern van wat ik eigenlijk wil schrijven. Toch wil ik in een aantal voorbeelden mijn visie verduidelijken, ook al zijn de 2 voorbeelden hierboven over de zoon en zijn vader al duidelijk genoeg en zou ik kunnen stoppen met schrijven. Maar waar het hart vol van is…..

De voorbeelden die ik aan ga halen zullen zeer pittig zijn. Daar heb ik wel mijn reden voor. Waar ik in andere blogs al geen vrienden maak, zal deze niet veel anders zijn. Het is absoluut tegen de tradities in. Zo zal ik ook de Shabbat en zondag aanhalen en hoe ik denk hoe daar aan gehoorzaam te zijn. Velen, zo niet allen, zullen het daar oneens met mij zijn, maar ik verduidelijk mijn mening wel! Maar als het zover is, dan lees je het wel. En ach, zoals ik al eerder schreef; een persoon is alleen maar volledig gehoorzaam aan zijn/haar eigen fundament, die voor die persoon 100% is. Een woord die anders vertelt dan deze fundament, is voor deze persoon per definitie vals in zijn geheel!

Door nog een paar voorbeelden hoop ik het schijnbaar verschil te kunnen verklaren tussen de woorden in de Torah en de woorden van Sha’ul. En dan met name Romeinen 3:27-28 waarin Sha’ul het geloof boven het wettelijk opvolgen van de Torah plaatst. Ik wil dat vergelijken met een uitspraak van Yeshua, namelijk Matth. 22:40. Stelt Yeshua nu hier de liefde boven de Torah en de Profeten? Is de Torah ondergeschikt aan liefde? Ik zie het meer als ‘de leefregels van liefde is als basis van de Torah en de Profeten’. Het is de fundament van de Torah en de Profeten. Zonder de liefde, geen gefundeerde Torah en Profeten. Dat is al een eerste nadenkertje. In mijn 2 voorbeelden, eigenlijk daaronder, heb ik al uitgelegd waarom ik de term geloof, wat Sha’ul gebruikte en liefde als hetzelfde zie en dat Sha’ul dat ook bedoeld heeft, wat dus niet in tegenspraak is met Yeshua en dus ook niet met de Torah. Maar dat is mijn mening.

Sha’ul is een rolvoorbeeld hoe een mens terug kan komen na een zondig leven. Zondig leven? Ja, ook al was hij een Farizeeër die de Torah volgens de Talmoed strikt opvolgde, was zijn leven toch zondig! Hij volgde de Torah letterlijk op, blindelings en ijverig volgens de tradities van zijn voorvaderen. Hij werd bekeerd, werd Apostel en ik denk dat Sha’ul daarom ook zo’n grote nadruk gelegd heeft op de gevaren van wettelijk opvolgen.
De leefregels van liefde is ook te lezen in Sjemot/Exodus 20 vanaf vers 3 en alleen daarin zie je al dat dit een uiterst wijze manier van leefregels zijn die in liefde opgevolgd moet worden. Vandaar dat ik liefde ook als basis zie van de Torah, zoals naar mijn mening Yeshua bedoeld heeft. Een wet kan geen liefde opwekken! Door er een wet van te maken mis je in mijn ogen het doel van deze leefregels, welke alleen liefde is.

Shabbat en zondag.

Hoe kan het ooit zondig zijn als je de Shabbat niet zaterdag houdt, ( of zondag voor christenen ) maar op een andere dag? In de Bijbel staat; ‘na zes dagen werken dien je de zevende dag als Shabbat dag te houden’. Er staat niet; ‘van zondag tot en met vrijdag moeten jullie werken en de zaterdag moet een Shabbat dag zijn’. Nee, de reden voor de Shabbat dag is omdat het volk 24/7 aan het werk was, vanwege de slavernij. De mens zelf heeft hier een bepaalde dag voor aangewezen. Via de katholieke kerk en volgens mij zelfs via Constantijn is de zondag aangewezen. De Joden hebben de zaterdag. Dit is puur traditie, want onze Schepper heeft niet de dagen een naam gegeven, de mens heeft dat gedaan! De zevende dag van de schepping is een voltooiing. Er is namelijk geen bepaalde dag ingesteld die geheiligd moet worden, maar het is de voltooiing die geheiligd moet worden. En dat kan op elke dag! De zevende dag is een dag van voltooiing, de zes dagen daarvoor is het onderweg zijn naar deze voltooiing. In B’resheet/Genesis zie je ook dat de zes dagen geschapen zijn, maar de zevende dag is ontstaan uit deze zes dagen. Het is geen scheppingsdag. Er is geen erev/avond en geen boker/ochtend. Het volledige licht is er. Waarom hebben wij nu dan wel een vaste dag als zevende dag uitgekozen? Weer een nadenkertje. Deze dag is ook apart gezet door onze Schepper voor Zichzelf, omdat in deze voltooiing de Vader en mens weer verbonden zijn als elkaars evenbeeld. Dit doel van de mens moet de mens elke week gedenken, door zich minstens 1 dag in de week geen aards werk te doen, maar zich volledig in dienst te stellen aan geestelijk werk. Maar door een vaste dag in te stellen, mis je in mijn ogen weer het hele doel van deze leefregel en blijf je het ook maar 1 dag doen, i.p.v. meerdere dagen of elke dag. Het is ook niet verkeerd, zeer zeker niet. De mens heeft tijd nodig om zich af te zonderen, vooral in deze wereld. Maar men moet zich hier wel realiseren, dat God als geestelijk wezen Zijn eerste doel en wens ook de geestelijke ontwikkeling is van de mens en een geestelijke ontwikkeling is geen materiële ontwikkeling, zoals de zevende dag ook geen scheppingsdag is. Een scheppingsdag zoals beschreven in B’resheet/Genesis is een ontwikkeling naar voltooiing, dat kan niemand vanuit B’resheet/Genesis tegenspreken….

De wedergeboorte kan op elk moment bereikt worden, niet alleen op een zaterdag of op een zondag. Als dat al zo is, waarom toch een door de mens zelf vastgestelde tijd voor de Shabbat? Deze dag zou je moeten helpen om geestelijk weer meer te groeien door de werken van liefde en vereniging in jezelf met Yeshua. En dat kun je elke dag doen….. Maar wat gebeurd er over het algemeen op zo’n dag? Uurtje naar de kerk of gemeente en de rest van de dag niets doen. En waarom? Omdat in de Bijbel staat dat God de zevende dag rustte. Maar als je even verder nadenkt, moet je kunnen weten dat God nooit kan rusten, want zodra Hij ook maar één moment rust, dan zal de hele schepping uit elkaar vallen. Onze Vader is echter constant bezig om ons, Zijn kinderen te begeleiden naar geestelijke vrijheid, naar de wedergeboorte, wat voor ons weer een voltooiing is. Zodra de mens deze zevende dag in zichzelf heeft verworven, kan God ‘rusten’ in deze begeleiding naar de wedergeboorte. Maar ik kan je verzekeren dat geestelijk vrijheid absoluut geen rustdag is, maar een volledige werkzaamheid in de geest. Rusten in lui zijn wekt zonden op, traagheid, genotzucht en noem maar op. Dat kan onze Schepper nooit zo bedoeld hebben. Het scheppingsverhaal moet ook niet letterlijk materieel opgevat worden. Dat kan trouwens ook niet eens. Hoe kan God de eerste dag licht scheppen, om vervolgens op de vierde dag dit nogmaals te doen? Als je in overeenstemmingen leest, dan lees je dat de zon staat voor de geest van de mens en de maan als de ziel van de mens. De mens ontdekt deze pas in zichzelf op zijn vierde dag! De huidige mens komt over het algemeen niet verder dan de eerste of tweede dag in hun geestelijke ontwikkeling. Dit komt ook weer mede door het 24/7 cultuur waar we nu in leven. Maar ook de wereldse leer van psychologie die al belangrijker wordt, speelt een hele grote rol. Wie nu niet met de vuist op de tafel slaat en aangeeft de beste te willen zijn, wordt compleet onderdrukt door de huidige maatschappij. Als je tv kijkt naar commerciële zenders, dan zie je niets anders dan reclames die volledig tegen de naastenliefde in gaat, zoals second love, Ibiza en noem alles maar op. Dat is de grootste reden voor de wederkomst, niet de oorlogen. Sodom en Gomorra was nog heilig in vergelijking met de wereld nu! De mens is niet meer in staat tot geestelijke groei of wordt hierin belemmerd door de leiders van de wereld, door allerlei regels en wetten op te stellen. En uiteraard het promoten van het belang van de wereldse leer, door o.a. reclames. En als je denkt dat het nu al erg is, wacht dan nog maar even. De leiders van de wereld willen het geloof al meer terugdringen tot alleen in je eigen huis. Dat zie je al bv in Engeland gebeuren. Maar niet alleen de wereld belemmerd de groei van de geestelijke mens. De tradities, ook religieuze tradities belemmeren de groei. En laat ik het maar niet hebben over hedendaagse tradities, dan heb ik nog een A4 nodig en zal ik nog minder vrienden hebben. En ik heb er al zoveel…..Maar als ik 1 leefregel erbij mag pakken….geef geen valse getuigenis af tegen uw naasten…..( Sjemot Exodus 20:16 ) Nee, dat doen we niet, we geven een valse getuigenis af tegen onze kinderen! Wat, we kunnen tradities misbruiken om onze kinderen op te voeden. Als je niet braaf bent, dan……Ik kan me nog herinneren, en ik heb het al eens eerder vermeld, dat toen ik op de technische helpdesk werkte voor internet, bellen en interactieve tv, dat ik een klant aan de lijn kreeg die woonde in een gebied waar een storing was voor interactieve tv. Op de achtergrond hoorde ik al het gejank van kinderen, omdat de tv het niet deed. “Waarom doet mijn tv het niet, ik heb geen beeld!” Dus ik vertellen dat er een storing is, maar deze vrouw was daar niet van gediend. Met een luide stem over het gejank van haar kinderen heen zegt ze: “je moet de storing nu op lossen, binnen een paar minuten, want mijn kinderen lopen te janken en ik kan er niet meer tegen. De televisie moet nu weer gaan werken, zodat mijn kinderen rustig worden en ik weer verder kan met mijn bezigheden! ” Ik moet er nu een beetje om lachen, maar het is diep triest. Maar dat vind ik dus ook van tradities! Ik kan je eerlijk vertellen dat de komende periode voor mij de minste periode is van het hele jaar! De zwartste periode. Niet omdat het winter wordt, maar vanwege de vele volksfeesten die komen die niets met geloof te maken hebben. Het vuurwerk, die in mijn buurt in deze tijd al enkele malen bijna een hartverlamming teweeg brengt, want als je even geconcentreerd bezig bent of mediteert en je hoort plots een harde knal van een egoïst die alleen aan zichzelf denkt…..Ik ben blij als het weer Januari is, zodat ik meer kan genieten van wat de winter te brengen heeft. En dan denk ik altijd aan een uitspraak van Yeshua in Matth. 15:3 En waarom overtreedt u het gebod van God, alleen om uw eigen traditie in stand te houden? En dan denk ik ook weer, het zal niet lang meer duren voordat de wederkomst daadwerkelijk plaats vind. Ik ben van mening dat wij in de huidige staat niet de 2020 bereiken en het zal nog wel eens veel sneller kunnen gebeuren dan menigeen denkt!

Ik heb een tijdje geleden per ongeluk op tv gekeken naar een kerkdienst met een spreker en een gast, waarin letterlijk verteld werd dat als je geen werelds succes hebt, je nog geen genoeg vertrouwen hebt in Yeshua!!! Dit, terwijl Yeshua constant aangeeft niet te streven naar wereldse schatten. Waarom zitten die zalen week in week uit bomvol? Omdat het in feite praktische psychologie is, men vindt het fijn hiernaar te luisteren. Succesvol zijn is wat iedereen graag wil horen. En men leest zelf niet wat er daadwerkelijk in de Bijbel staat…..

Iedere dag zou een Shabbat dag moeten zijn. Iedere dag is een dag des Heren. En zo is naar mijn mening ook de hele Bijbel bedoeld. Ik bedoel, de Bijbel werd niet eerder geschreven totdat het volk erg ver afgezonken was en in de slavernij zat. In het eerste boek moet onze Schepper vertellen wie Hij is en wat Hij gedaan heeft. In het tweede boek lezen wij de bevrijding uit de slavernij. In het derde boek lezen wij leefregels die er voor moeten zorgen dat de mens niet terug valt in hun 24/7 werk gewoonte. En ga zo maar door. Het is een constante leer die ervoor moet zorgen dat wij geestelijk vrij worden en weer als daadwerkelijke evenbeeld van God moeten worden, want dat zijn wij nu in geen geval! Maar wat doet de mens? We vertalen leefregels in wetten en hiermee binden wij Gods Woord en stellen God voor als een onverbiddelijke rechter i.p.v. een liefdevolle Vader.

Goed, dat moest er even uit. Ik wordt altijd wat droevig als ik hier weer aan denk. De mens wil graag God als rechter erg ver weg plaatsen, terwijl Hij juist erg dichtbij is als Vader. Laat ik verder gaan met het onderwerp zelf. Ik wil nog 1 ervaring delen.

Ik kan me nog een gesprek herinneren in een droom die ik kort geleden heb gehad met iemand en dat gesprek ging ook over gehoorzaamheid. Het begon met een les in gehoorzaamheid. We stonden met z’n allen in een wit gebouw te wachten totdat de bel ging en als de bel ging, dan mocht je weg. Ik met nog iemand anders ging eerder weg. Wij waren dus op dat moment ongehoorzaam. Anderen om ons heen waren ook verbaasd dat wij eerder weg gingen. Kort daarna stonden we weer met z’n allen te wachten. Nu bleven ook wij wachten en toen we wegliepen, een heuvel op, kwam een vrouw naast mij lopen. Deze vrouw herkende ik als iemand van mijn familie, die al enige tijd geleden overleden is. Ze zij tegen mij:” Als je gehoorzaam bent aan Yeshua, dan staat Yeshua naast jou.” Ik vroeg wat zij daarmee bedoelde. Toen zei zij eigenlijk weer hetzelfde, dat we gehoorzaam moeten zijn aan Yeshua, want dan staat Yeshua naast je. Ik antwoordde haar en zei: “ja, maar Yeshua staat altijd naast je.” Dat bevestigde zij weer. Ondertussen hadden we de top van de heuvel bereikt. Zij ging verder en ik werd wakker. Wat ik daarmee bedoeld heb, is dat Yeshua altijd vlakbij is, ook al gehoorzaam je niet. Eerst geloof, dan gehoorzaamheid. Pas als je gehoorzaam bent vanuit geloof staat Yeshua niet alleen naast je, maar zit Hij ook in je hart. Dat dit een les was in gehoorzaamheid geeft wel aan dat gehoorzaamheid erg belangrijk is. Precies zoals in mijn voorbeeld van de vader en zijn zoon. De zoon mag wel alle huisregels opvolgen en door het opvolgen van deze huisregels geeft hij aan dat hij deze huisregels gehoord heeft, maar als hij de reden van deze huisregels niet kent en tot welk doel deze huisregels hem zou moeten leiden, dus geloven, zal hij altijd stil blijven staan en kan hij nooit een erfgenaam worden van zijn vader. Je kunt wel een volger zijn van Zijn woorden en je kunt ook wel Zijn woorden als waar aannemen, maar een geloof in Zijn woorden is niet alleen horen van Zijn woorden. Een geloof is het 100% aannemen en vanuit dit geloof volg je ook alles in liefde op en hierdoor neem je Yeshua ook aan. Je maakt deze woorden tot je eigen door er naar te handelen en leven! Dus gehoorzaam zijn. Iemand die alleen maar het Woord hoort, maar in zijn dagelijkse leven deze woorden niet toepast, omdat zijn/haar levensstijl anders is, die volgt Hem niet. En je kunt dit niet eerder toepassen, als je de woorden ook begrijpt waarvoor ze dienen. Om dit te begrijpen is geloof nodig. Niet het geloof in God als Rechter, maar als liefdevolle Vader. En dat is wat naar mijn mening Sha’ul ook bedoeld heeft. Geloven is niet alleen te zeggen ‘ik ben gelovig, want ik geloof in God’. Nee, geloven is 100% zeker weten en dus ook weten waar die woorden voor bedoeld zijn. Hoe kun je geloven, als je het doel van de woorden niet kent? En dan heb ik het alleen maar over de basis, want geen enkele schepsel kent de innerlijke betekenis van Gods woorden, die zijn oneindig. Nee, ik heb het slechts over de basis. Waarom verbied je ouders het roken? Waarom verbied je ouders om te stelen? Waarom verbied je ouders om anderen te pesten? Waarom geeft God aan een Shabbat dag te houden? Deze vragen kunnen niet beantwoord worden door blind op te volgen en God ( en je ouders ) als een rechter te zien! Yeshua zal een ongehoorzaam persoon wel altijd begeleiden en helpen, zoals ouders in vergelijkbare mate, maar dat kan alleen maar via bepaalde gebeurtenissen die een mens laat nadenken. Zolang de mens Yeshua niet volgt en handelt volgens Zijn leer van liefde, door het aan te nemen als waar, zolang zal Yeshua geen verder contact kunnen maken met zo’n mens, dan alleen maar door uiterlijke gebeurtenissen. En door deze gebeurtenissen vallen en opstaan, net zoals een kind. Liefde is ontwikkeling/groei die in de geest oneindig doorgaat…

Ik begrijp heel goed dat mensen moeite hebben dat geloof alleen genoeg is en ik ben het eens met deze mensen op de manier zoals we nu over geloof denken. Maar geloven is niet zomaar iets aannemen als waar en daar verder niets mee doen! De Torah opvolgen in geloof  heeft in mijn mening puur te maken met het herkennen van de onderwijzing van slavernij naar vrijheid ( geestelijk bedoeld ) en kan daardoor de Torah in geen geval uitsluiten. Maar als je via banden ( wetten ) blind opvolgt, kan het nooit een bevrijding zijn. Wettisch gehoorzamen is aan banden leggen, daar zit geen vrijheid in, daar zit geen liefde in. Hoe kan God ons liefhebben, als wij alleen maar blind opvolgen? Hoe kan God ons vragen om Hem boven alles lief te hebben, als wij alleen maar goed zijn om als machines dat te doen wat Hem goeddunkt? Wij mensen maken machines om deze te laten doen wat wij willen dat ze doen. De grootste geboden van God, zowel in het Oude Verbond als het Nieuwe, is alleen liefde. Neem je dat als waar aan en handel je volgens de regels van liefde, die zowel in de Torah staan als in de Evangeliën, dan volg je Yeshua ook. Dan zal elke dag een Shabbat dag zijn. Dan zal je steeds gezonder voedsel tot je nemen, omdat je lichaam ongezond voedsel steeds meer afkeurt. Zo rook ik al 10 jaar niet meer ( vanaf oktober 2003 ). Vanaf 2003 drink ik ook geen koffie meer en sinds recent drink ik ook geen cola meer. Varkensvlees kom ik ook niet meer aan. Ik had daar tijdens het eten geen last van, maar ben dan wel de hele avond moe, zelfs de volgende ochtend nog. Nu niet meer. En zo zijn er nog meer voorbeelden waarbij ik in mijzelf steeds een verandering merk, waardoor ik steeds meer kies om te leven volgens de leefregels die gegeven zijn in de Bijbel. Niet omdat het een wet is, maar omdat ik steeds meer inzie waarom deze regels gegeven zijn, tot welk nut, tot welk doel, tot welke liefde!

Nu heb ik een heel verhaal geschreven, terwijl de 2 voorbeelden in het begin meer dan genoeg is. Al het andere eromheen wat ik geschreven heb, is bedoeld ter verduidelijking. Want ook al zijn die 2 voorbeelden genoeg, ze kunnen anders geïnterpreteerd worden dan hoe ik het bedoeld heb.