zaterdag 25 oktober 2014

Empathie



Op werk kom ik dit begrip erg vaak tegen. Er wordt mij vaak verteld dat ik meer empathie moet tonen naar de klanten toe. Ik werk voor een internet service provider. Dit werk doe ik nu bijna 6,5 jaar lang, met een tussen periode van 1 jaar waarin ik in de WW heb gezeten. Ik stopte bij de ene provider en na een jaar ben ik begonnen bij een andere provider. Welke, dat doet niet ter zake in dit blog. 


Nu zit ik met een uitdaging. Hoe ik onze Schepper gevonden heb, begrepen heb en hoe Zijn Leer begrepen moet worden zoals ik daar tegenaan kijk, staat lijnrecht tegenover de wereldse leer. De meesten die dit lezen zullen dit wel kunnen beamen, maar op welke manier niet altijd. Het is wel duidelijk dat de wetenschap en de psychologie een Hogere macht niet erkennen en dus geheel ingaan op hun eigen waarheid en eigen leer. Dit wordt ook overgenomen door de maatschappij. De maatschappij staat voor de wereldse leer en religie wordt getolereerd. Maar als je werkt in de maatschappij, moet je je wel houden aan de regels en leer die de maatschappij je oplegt. En dit heeft dus ook te maken hoe liefde begrepen moet worden, hoe je een ander moet benaderen en wat het beste is om jezelf te ontwikkelen, volgens de maatschappij.


De wereldse leer leert hoe je empathie moet tonen. Je moet het probleem benoemen en in zekere mate meegaan met de persoon. In persoonlijk sfeer komt troosten daar dan ook bij. Je moet kunnen begrijpen waarom deze persoon zich zo voelt en vandaar uit begrip tonen. En hier stuiten we al op een steen vanuit geestelijk standpunt. Als onze Schepper op dezelfde manier empathie toont als dat de wereldse leer dat voorschrijft, dan zou Hij heel anders met ons communiceren dan hoe Hij dat nu doet! Hij laat ons nu in vrijheid om zelf te bepalen welke keuze wij maken. Zou Hij meer reageren vanuit empathie, dan zou er veel meer contact zijn en worden wij op een duidelijke uiterlijke manier begeleid, daarheen waar we moeten wezen. Om dat te kunnen doen zou Hij eerst mee moeten gaan met onze liefde, om op die manier een andere liefde te laten zien. Je hoeft het Oude Verbond maar te lezen en je ziet dat onze Schepper zeker niet meegaat met de liefde van een ander, als deze buiten Zijn Liefde omgaat…. En in het Nieuwe Verbond hetzelfde. Waar heeft Yeshua empathie getoond aan de Schriftgeleerden en Farizeeën? Je leest meer vermaningen dan empathie. Ja, het klopt dat onze Schepper één en al Liefde is, maar ‘nee’ zeggen of je handen er vanaf houden is ook liefde. Het stimuleert jezelf in eigen ontwikkeling wat liefde nu inhoud. Met een troost en alleen een troost wek je alleen maar meer eigenliefde op bij de desbetreffende persoon en dat is wel fijn voor die persoon, maar het lost het probleem niet op. Ik verklaar me straks nader, na nog 2 voorbeelden.


Als in de winter een persoon vol eigenliefde en leedvermaak een rotje afsteekt op het moment dat jij met je hond langsloopt en die schrikt daarvan en je gaat je hond troosten, dan geef je je hond te kennen dat het terecht is deze schrik te hebben. Gevolg;  elke keer als er vuurwerk wordt afgestoken ligt je hond ergens in een klein hoekje te kruipen van de angst. Nu zijn de meesten met dit voorbeeld van een hond het volledig eens, maar als het om een mens gaat, dan weer niet.


Ik heb al eens in een eerdere blog een voorbeeld gegeven dat ik een klant aan de lijn had waarbij de tv het niet deed en haar kinderen waren aan het schreeuwen en huilen, want ze hadden niets te doen. De moeder kon deze kinderen niet opvoeden en eiste dat de tv het meteen weer deed, want dan kon zij ook weer bezig met haar werkzaamheden. Dit is allemaal het gevolg van het strelen van de eigenliefde van een kind. Het kind ook alles geven wat het wil en zeker zodra erom gejammerd wordt. Nu moet ik dus, volgens de leer van de maatschappij, empathie tonen aan zo’n moeder! ‘Wat vervelend voor u dat er een storing is met de tv dienst en dat uw kinderen nu lopen te jammeren, omdat ze geen tv kunnen zien..’ Dit, terwijl ik innerlijk wens dat de storing een week mag aanhouden, zodat ze misschien toch wat meer moeite gaat doen om een poging te wagen de kinderen zelf op te voeden, wat vaak al te laat is om daarmee te beginnen. Zeg ik dit echter tegen een klant, dan kan ik wel alvast op zoek gaan naar een andere baan! De maatschappij wil echter dat er zo gecommuniceerd wordt, want iedereen wil begrepen worden en blij zijn en we doen er alles aan om dit te verwezenlijken. Uiteraard moet ik, wil ik mijn werk behouden, voldoen aan de wensen van mijn werkgever en ik kan je verzekeren dat ik dat ook doe!


Je hebt een grens. Als iemand een probleem heeft, dan moet je deze wel erkennen als een probleem. De grens wordt echter overschreden als je meegaat met de emotie van een ander. Want ga je mee met de ander zijn/haar emotie, dus je geeft te kennen dat de emotie van deze persoon een ware goede en terechte emotie is, dan streel je op dat moment onmiddellijk de eigenliefde van deze persoon. En als er iets is wat niet goed is voor de geestelijke ontwikkeling van een persoon, dan is juist het strelen van deze eigenliefde! Maar dat is wel wat de wereld wil. Die wil dat de eigenliefde gestreeld wordt. Kijk maar naar reclames, naar tv series en overal om je heen. Alles is gebaseerd om je eigenliefde te strelen, zo goed mogelijk werelds te leven en als iemand verdrietig is, deze te troosten om begrip te tonen, niet wetende dat je met troosten niets anders bereikt dan wederom het strelen van de eigenliefde van deze persoon. Want waar zit de oplossing van het probleem waar deze in eerste instantie verdrietig van is geworden,  in het troosten? Troosten verzacht de pijn, wordt er dan gezegd. Ja, maar wel door het strelen van de eigenliefde. Geestelijk gezien wordt de mens niet alleen beter hierdoor, maar valt zelfs steeds verder weg van hun geestelijke doel. Kijk eens naar de allereerste voorbeeld bij de verleiding van Eva. Dit was niets anders dan het strelen van de eigenliefde van Eva, waardoor haar begeertes opgewekt werden en zij anders handelde dan wat God geboden had.


De ontwikkeling die wij mensen moeten hebben in geestelijk opzicht, is die van liefde. Eigenliefde en liefde staan recht tegenover elkaar, zoals Satan en God ook tegenover elkaar staan als 2 verschillende polen. God als Liefde, Satan als eigenliefde. Hoe meer je in eigenliefde valt (o.a. egoïsme, eigenliefde is namelijk meer dan alleen egoïsme, er zijn meerdere vormen van eigenliefde ) hoe meer je kind bent van Satan. God wil je echter als kind van Hem opvoeden. Dit kan Hij niet doen door het strelen van je eigenliefde! Nu zal ongetwijfeld gewezen worden op Johannes 16 vanaf vers 5, waarin ook gesproken wordt over de Trooster. Wat is een ware troost? Is een ware troost iemand bij je hebben die je streelt en meegaat in jouw liefde, of is een ware troost van iemand die jou toont wat liefde inhoud en hoe deze bedoeld is? In Johannes 16 zegt Yeshua dat Hij tot de Vader wederkeert en dat Zijn Apostelen daardoor droevig worden. Gaat Hij mee in deze verdriet? Nee, Hij zegt duidelijk dat Hij heen moet, want doet Hij dat niet, dan kan Hij de Trooster niet geven. Dus de troost ligt niet in het troosten op het moment van verdriet, maar in de uitleg van de noodzakelijkheid van wat er moet gebeuren, om zodoende de daadwerkelijk ware troost te kunnen bieden. Stel er overkomt je iets ergs. Je bent een rijk persoon die altijd veel geld op zak heeft en ook uitgeeft, waardoor je veel vrienden hebt. Op een dag wordt je beroofd en niet alleen van je portemonnee, maar ook je bank wordt leeggeroofd. Je familie en je naaste troosten je en dat doet je goed, maar je bent wel blut. Je moet zelf om geld vragen en je komt er dan achter dat je vrienden helemaal geen vrienden zijn, maar vrienden van je geld. Hierdoor ben je niet alleen blut, maar sta je ook plots alleen en kijk je ook meer naar mensen die ook arm zijn. Je begint ze te waarderen en hoe weinig je ook hebt, je gaat ook met andere lotgevallen delen. Je liefde veranderd langzaam van een persoon die alles kon krijgen wat hij wilde, tot een persoon die begrijpt dat liefde niet in de wereld zit. Vervolgens komt Yeshua tevoorschijn in een droom en die verteld jou dat de reden waarom je dit overkomen is, is om je te laten zien wat het verschil is tussen wereldse liefde en liefde in je hart. Waar ligt in dit voorbeeld de ware troost? Bij de mensen die in eerste instantie deze persoon hebben getroost om zijn verdriet, of Yeshua die deze heeft laten zien wat ware liefde is?


Aansluitend zijn ook de 2 begrippen van belang; terechtwijzing en oordeel. Iets waar al te gemakkelijk over gedacht wordt en ik hoor zelfs dat sommigen van geloof veranderen vanwege deze 2 begrippen.  Welke van de 2 is liefde? Ik ben tegengekomen dat men zegt dat in het Oude Verbond staat dat men elkaar mag oordelen, om een ander te wijzen op zijn/haar fouten en dat in het Nieuwe Verbond dit recht ons ontnomen is door Yeshua. Dit is voor velen een reden Yeshua niet aan te nemen. Ik ben nu het Oude Verbond ook aan het lezen en waar ik lees dat men een oordeel mag geven, dan lees ik ook dat dit alleen die mensen zijn die in innerlijke contact staan met God! Dit, omdat een rechtvaardig oordeel alleen vanuit God kan en mag komen. Yeshua beaamt dit door te zeggen: “oordeel niet, opdat gij niet geoordeeld zult worden”.  Hiermee zegt Hij op z’n minst 2 dingen.


1.       De huidige mens is niet meer in staat een innerlijke contact tot stand te brengen met onze Schepper.

2.       Hoe kun je ooit een oordeel geven, als je niet weet vanuit welke liefde iemand gehandeld heeft?


Dat weet namelijk alleen God.  Maar daar staat iets tegenover, namelijk terechtwijzing. Je komt dat bij Paulus vaak tegen, bijvoorbeeld in 1 Thessalonicenzen 5: 14-15. Je kunt iemand wel aanspreken om bij zichzelf te rade te gaan vanuit welke liefde hij/zij gehandeld heeft, om zodoende de afvallige inzicht te geven en zich te bekeren. Maar een terechtwijzing is in geen geval een oordeel. Als je iemand terechtwijst op een antiliefde, terwijl jijzelf ook dezelfde antiliefde hebt, dan heeft de ander persoon toch wat aan jouw terechtwijzing. Als je echter iemand oordeelt op een antiliefde die je zelf ook hebt, dan heb je een probleem! Zie je het verschil? Dus ten eerste kun je geen oordeel geven, want je kent een anders zijn/haar liefde niet waaruit deze handelt en ten tweede, als je zelf een antiliefde hebt, dezelfde of een andere, dan is jouw oordeel niet gerechtvaardigd. Vandaar ook het voorbeeld met de steniging van een vrouw, waarop Yeshua zegt:’ laat diegene die zonder zonde is de eerste steen werpen’. Algemeen bekend voorbeeld. Ook in het Oude Verbond wordt gesproken over terechtwijzingen, zoals bijvoorbeeld Spreuken 29:1, maar het oordeel is alleen aan God en via hen waaraan Hij het openbaart.


Vertel mij eens, welke persoon kan ooit bovenmate liefde krijgen voor een persoon/wezen die alleen maar vanuit rechtvaardigheid wetten opstelt om op te laten volgen? En volgt deze de wetten niet op, dan volgt er een oordeel! Dit is helaas wel het beeld dat velen mensen hebben, want velen zien God zo. Maar ik zal het nog sterker vertellen; iemand die de wetten opvolgt uit vrees een straf te krijgen, handelt niet uit liefde, maar uit eigenliefde. En als deze de kans inziet de wet te omzeilen zonder betrapt te worden, dan vervloekt deze de wetgever en omzeild de gegeven wet onmiddellijk. Waar zit daar liefde? Kijk eens om je heen naar de wereld, hoeveel opstanden zijn er wel niet van het volk die tegen hun wetgevers ingaan? Dit heeft puur te maken dat men geen liefde kan ontwikkelen vanuit een bindende wet en dit stapelt zich al meer op. Kijk eens naar de kerken en hun regels. Hoe vaak komt daar wel niet antiliefde uit voort. De ene kerk heeft die regels en de ander weer die en op geloofsforums wordt de ene regel naar de andere toegesmeten en worden mensen verdoemd omdat ze de regels niet volgen. En dan nog beweren te handelen uit liefde. Het is om misselijk van te worden! Want dit zijn vaak geen terechtwijzingen, maar keiharde oordelen. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik met een bepaalde geloofsstroom dusdanig oneens ben, dat ik tegen hun mezelf harder opstel dan tegen ieder ander geloofsstroom binnen de christelijke of messiaanse stroming. Maar dat komt omdat zij het geestelijke leven totaal ontkennen, ondanks herhaaldelijke aanwijzingen in de Bijbel. En God zelf die nota bene Geest is en niet materieel. Maar als je hun erop wijst, dan komen ze met allerlei Bijbelteksten die ze zelf te letterlijk interpreteren, maar inhoudelijk reageren doen ze niet, want dat mogen ze niet. Ze mogen alleen kijken naar hun eigen leer en niet kijken naar tegenargumenten die hun mogelijkerwijs op andere gedachten kunnen brengen. Welk geloof? Diegene die zich getuigen noemen van de Allerhoogste Geest, zonder in een geestelijk bestaan te geloven…….Vergeef mij om deze….Triest.


Regels moeten gegeven worden vanuit liefde, waardoor de mens vanuit deze liefde zich kan ontwikkelen tot de Liefde. Dit komt wederom in Spreuken vaak voor. Als je je kind streng opvoed met de gegeven regels van liefde, dan zal deze de noodzaak van liefde inzien en zodoende groeien in liefde. Als je echter te laat begint met deze opvoeding, dan heeft het geen enkele zin meer. Is allemaal te vinden in Spreuken, bijvoorbeeld 29:17. Discipline in liefde is ook discipline.


Het strelen van eigenliefde heeft een averechtse werking. Dit is ook zo met opvoeding. Hoe meer je toegeeft aan troost, d.w.z. de eigenliefde strelen van je kind, verwacht deze dat de emotie die deze heeft een positieve ware emotie is, want deze wordt hierin gestreeld. Als een klein kind huilt en je troost dat kind meteen, dan zal het weten dat huilen aandacht trekt en dat je met huilen meer kan bereiken dan als je niet huilt. Hierin ligt de basis al van verwend zijn en egoïsme op latere leeftijd, want deze krijgt alles wat hun hartje begeert door aandacht te trekken en te krijgen.


Liefde is zo’n belangrijk begrip en daar wordt het meest lichtvaardig over gedacht. We volgen de wetten en dan zitten we goed. Nee dus. We volgen niet de wetten, want Yeshua heeft ons vrijgekocht hiervoor. Ook nee dus! Want de Torah is gegeven voor een doel en dit doel is liefde. Dit moeten wij in onze dagelijkse leven aan onze kinderen meegeven door disciplinair te zijn in liefde, zoals de Torah ook bedoeld is met ons geestelijk leven. Je kunt liefde niet bereiken zonder grondregels, maar het is wel belangrijk te begrijpen waar deze grondregels voor bedoeld zijn. Door het blind opvolgen bereikt niemand nooit iets. Ik heb hier zo vaak al over geschreven en nu ik dit op werk tegenkom, voeg ik weer iets toe aan dit onderwerp. Liefde is de basis van het hele geloof. Het is het grootste gebod volgens Yeshua, de liefde tot je naaste en tot God boven alles. Als in deze liefde een verkeerde begrip zit, dan ben je de hele basis kwijt wat geloof nu inhoudt en wat de bedoeling is met ons ten opzichte van onze Schepper. Wat wil Hij wat wij doen om deze liefde aan te tonen en wat wil Hij wat wij doen om de liefde tot onzen naasten aan te tonen? Via Moshe (Mozes ) heeft hij instructies gegeven hiervoor. Deze instructies leert ons hoe wij liefde moeten begrijpen en toepassen, niet als wet, maar als liefdevolle richtlijnen. De gezette tijden en de Shabbat hebben in eerste instantie een geestelijk betekenis, die liefde heet.  De zevende dag is een voltooiing en deze voltooiing moet herdacht worden in jezelf en herinnerd worden in jezelf, zodat je zelf ook deze zevende dag mag bereiken. Dit kan niet door 24/7 alleen met aardse zaken bezig te zijn. De zevende dag is ook geen geschapen dag, het is ontstaan vanuit de vorige 6 dagen van werk. Dat er in eerste instantie een bepaalde dag toegewezen wordt als Shabbatdag, heeft te maken met de geestelijke toestand van de mens, want die groeit of krimpt tot een bepaald niveau of voleinding. Christenen zeggen dat de Torah niet meer nageleefd hoeft te worden, omdat Yeshua ons vrijgekocht heeft. Maar ik denk dat juist in deze huidige anti geestelijk tijden des te meer van belang is om deze op te volgen, om weer van kinds af aan te leren wat het is om te gehoorzamen en vanuit deze gehoorzaamheid weer de vrijheid te krijgen om jezelf te ontwikkelen in liefde. Vele malen meer is dit zo met geestelijk liefde!


Van een klein kind verwacht je ook niet meteen volle liefde, omdat het nog moet leren wat liefde is. Het moet eerst leren te gehoorzamen en als het een juiste opvoeding is waaraan het kind gehoorzaamd, dan leert het ook een juiste liefde kennen! En hier gaat het op deze wereld al heel vaak fout en waarom? Omdat de ouders zelf ook nooit geleerd hebben wat liefde inhoudt en deze antiliefde stapelt op en op. Resultaat? Zet het journaal maar op of kijk in de krant of je eigen omgeving, dan zie je het resultaat. Tot zover,



Mark-Jan Koster